Ραχμάνινοφ, Σεργκέι Βασίλιεβιτς

(Όνιεγκ, Νόβγκοροντ 1873 – Μπέβερλυ Χιλς, Καλιφόρνια 1943). Ρώσος πιανίστας και συνθέτης. Σπούδασε στα μεγαλύτερα μουσικά ιδρύματα της Πετρούπολης και της Μόσχας, έχοντας ως δασκάλους (και έπειτα ως φίλους) τους πρωταγωνιστές του ρωσικού μουσικού πολιτισμού της εποχής του, όπως ο Άντον Αρένσκι, ο Aλεξάντρ Ζιλότι, ο Αλεξάντρ Τενιέγεφ κ.ά. Αποφασιστική υπήρξε, αργότερα, η συνάντησή του με τον Τσαϊκόφσκι. Σε ηλικία 20 ετών ο Ρ. έγραψε το Πρελούδιο σε ντο δίεση για πιάνο, με το οποίο έμεινε συνδεδεμένη για πάντα η φήμη του. Έξοχος βιρτουόζος του πιάνου, ο Ρ. υπήρξε και γόνιμος συνθέτης, αν και η καλλιτεχνική του προσφορά, κατά το μεγαλύτερο μέρος, μας φαίνεται σήμερα ως άγονη επιβίωση μιας μεταρομαντικής μόδας, αφού δεν ανήκει ούτε στην εποχή της, αλλά ούτε και σε καμιά άλλη συγκεκριμένη σχολή. Το 1918 εγκαταστάθηκε στις ΗΠA, όπου έζησε μέχρι τον θάνατό του. Η φήμη του Ρ. στηρίζεται όχι τόσο στις δύο Συμφωνίες του και στις τρεις του όπερες (Αλέκο, 1893, Ο φιλάργυρος ιππότης, 1906, Φραντσέσκα ντα Ρίμινι, 1906), όσο στα τέσσερα Κοντσέρτα του για πιάνο και ορχήστρα και στη Ραψωδία του πάνω σ’ ένα θέμα του Παγκανίνι, επίσης για πιάνο και ορχήστρα. Ο Ρ. έγραψε επίσης και πάμπολλες συνθέσεις για τραγούδι και πιάνο, στις οποίες διαπιστώνεται μια πιο συγκρατημένη και πιο λεπτολόγος αρμονική ευαισθησία.